ချည်မျှင် (ချည်မျှင်အပါအဝင်) ဆေးဆိုးခြင်း၏သမိုင်းကြောင်းမှာ နှစ်ပေါင်းတစ်ထောင်နီးပါးရှိပြီး လက်ဆေးဆိုးခြင်းကို အချိန်ကြာမြင့်စွာ အသုံးပြုခဲ့ကြသည်။ 1882 ခုနှစ်မတိုင်မီအထိ ကမ္ဘာပေါ်တွင် ပန်းဆိုးဆေးဆိုးခြင်းအတွက် ပထမဆုံးမူပိုင်ခွင့်ရရှိခဲ့ပြီး warp beam dyeing သည် နောက်ပိုင်းတွင်ပေါ်လာသည်။

ချည်မျှင် သို့မဟုတ် ချည်မျှင်သည် ချည်စက်ပေါ်တွင် ချည်နှောင်ထားသော အရိုးအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး၊ ထို့နောက် ဆေးဆိုးစက်ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် ရေဆိုးဆေးဆိုးခြင်းမှာ အရိုးဆေးခြင်း ဖြစ်သည်။

Skein dyeing သည် အချိန်ကြာမြင့်စွာ အားကောင်းနေဆဲဖြစ်သည်၊ အကြောင်းမှာ၊

(၁) ယခုအချိန်အထိ ဟန်းချည်ကို ကမာရွတ်ပြုလုပ်ရန်အတွက် အသုံးပြုနေဆဲဖြစ်သောကြောင့် ကုမ္ပဏီများစွာသည် လက်ဆေးဆိုးခြင်းကို အသုံးပြုကြသည်။

(၂) လက်ဆွဲချည်ကို ဆေးဆိုးထားသောအခါ၊ ချည်သားသည် ဖြေလျှော့သည့်အခြေအနေတွင်ရှိပြီး အကန့်အသတ်မရှိသလောက်ဖြစ်သည်။ တင်းမာမှုကို ဖယ်ရှားရန် ဟန်ချက်ညီသောလှည့်ကွက်တစ်ခုရရှိရန် ၎င်းသည် လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွန်းလှန်နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ချည်မျှင်သည် ပျော့ပျောင်းပြီး လက်သည် ဖောင်းလာသည်ဟု ခံစားရသည်။ ချည်ထည်များ၊ လက်ယက်ထည်များ၊ အထပ်မြင့် acrylic ချည်များနှင့် အခြားထုတ်ကုန်များ ထုတ်လုပ်မှုတွင် ဟန်းဆိုးဆေးသည် ၎င်း၏အားသာချက်များရှိသည်။

(၃) သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးပြဿနာ- ထုပ်ပိုးထားသော ချည်မျှင်များ ကြီးမားသောကြောင့်၊ မီးခိုးရောင်ချည် သို့မဟုတ် ရောင်စုံချည်ကို အကွာအဝေးတွင် သယ်ယူပို့ဆောင်ရန် လိုအပ်သောအခါတွင် ချည်မျှင်၏ သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးကုန်ကျစရိတ်မှာ အတော်လေးနည်းပါးပါသည်။

(၄) ရင်းနှီးမြုပ်နှံမှုပြဿနာ- ထုပ်ပိုးဆေးဆိုးခြင်းတွင် ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုသည် လက်ဆေးခြင်းထက် များစွာကြီးမားသည်။

(၅) အယူအဆပြဿနာ- အထည်ဆိုးဆေး၏ အရည်အသွေးသည် ထုပ်ပိုးထားသော ချည်ဆိုးခြင်းထက် ပိုကောင်းသည်ဟု စက်မှုလုပ်ငန်းရှိ လူအများအပြားက ယုံကြည်ကြသည်။